എന്റെ വൃന്ദാവനം ഇന്നു
ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നെ തിരയുഗയാണ് ;
അതിന്റെ ഒരു കോണിലിരുന്നു
ഞാന്‍ നിന്നെ മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുഗയും ഹൃദയവും മനസ്സും രണ്ടാനെന്നോ ?
രാത്രികളില്‍നിലാവ് വിഴുങ്ങിതീര്‍ക്കുന്ന
കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ;നനഞ്ഞ പ്രഭാതങ്ങള്‍ ;
വരണ്ട സായാഹ്നങ്ങള്‍ ഇവ മാത്രമാണ്
ഇന്നെന്റെ ജീവന്‍ പകുത്തു എടുക്കുന്നത്
എനിക്കും നിനക്കുമിടയില്‍ അനന്തമായ
അകലം .എങ്കിലും നനുത്ത വിരലുകള്‍
കൊണ്ട് നീയെന്റെ ഉള്ളു
തോട്ടുനര്തുമ്പോള്‍ നിന്റെ
അദൃശ്യമായ സാമീപ്യം ഞാനറിയുന്നു .
പങ്കു വെയ്ക്കുമ്പോള്‍ ശരീരം ഭൂമിക്കും മനസ്സ് എനിക്കും ചേര്‍ത്ത് വെച്ച നിന്റെ
സൂര്യനേത്രം എന്റെ ആകാശം നിറഞ്ഞു
കത്തുകയാണ് മനസ്സ് ഉരുകി ഒലിക്കുമ്പോള്‍
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ നിറവു സിരകളില്‍
അലിഞ്ഞു ചേരുന്നു ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍
മനസിലാക്കുകയാണ്
നിന്നെ മറക്കുകയെന്നാല്‍ മൃതിയാനെന്നു....
ഞാന്‍ , നീ മാത്രമാണെന്ന്..........
"ലയനം "...............
നന്ദിത
നന്ദിത
No comments:
Post a Comment