നീ കാറ്റില്‍ പറത്തിയ നൊമ്പര പൂക്കളെല്ലാം
എന്‍ സ്വോപ്നങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു
എന്‍ കവിത എന്ന് ചൊല്ലി നീ കീറി കളഞ്ഞ കടലാസ്സുകള്‍
എന്‍റെ പ്രണയമായിരുന്നു
നീ വെറും നേരം പോക്കായി കരുതിയ പ്രണയം
ഞാന്‍ നെഞ്ചില്‍ ഏറ്റിയിരുന്നു
എന്തിനോ വേണ്ടി നീ എന്നെ വെറുത്തപ്പോള്‍
ഒരു കൊടുമുടിയോളം ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു
നീ പറഞ്ഞൊരു കുത്തുവാക്കുകള്‍ അസ്ത്രങ്ങള്‍ ആയി
തറച്ചത് എന്‍ ഹൃത്തില്‍ ആയിരുന്നു
നീ കൂടെ ഇല്ലാത്ത ഓരോ നിമിഷവും
നീറുകയാനേന്‍ മാനസം
എങ്കിലും നീ പറയാഞ്ഞതെന്തേ
നാം അകലുകയായിരുന്നുവെന്നു
നീ നല്‍കിയൊരു സ്നേഹം ഇനിയും തോരാ മഴയായി
എന്‍ കണ്‍കളില്‍ പെയ്യുമ്പോള്‍
നിന്‍റെ എല്ലാമെല്ലാം ആയിരുന്ന ഒടുവില്‍
ഒന്നുമല്ലാതായി തീര്‍ന്ന ഈ പാഴ് ജന്മത്തെ
ഇനി എന്നെങ്കിലും നീ ഓര്‍ക്കുമോ
No comments:
Post a Comment